شب قدری گذشت و خدا می داند که بار خود را بستیم یا در عین غفلت این فرصت را هم از کف داده ایم ؟ شب قدری که عده ای توفیق درک آن را ندارند و عده ای هم علی رغم شب زنده داری و دعا بی بهره اند از دریای کرم خداوند و اهل بیت شاید به خاطر گناهانی که در جامعه کنونی ما بعضی اوقات مسئله ای عادی تلقی میشود و اصلا جز موارد دین داری به حساب نمی آید . مثل حق الناس کهروزی هزار بار در خیابان هایمان پایمال میشودو راحت از کنارش رد می شویم .اما خدا کریم تر از این حرفاست همه خطاها رو می بخشه الا همین یکی و باید بریم اون دنیا یا طرفو راضی کنیم و یا مجازاتشو تحمل کنیم که راضی کردن یه نفر تو اون دنیا اگه آدم لنگی هم باشه خیلی مکافات داره .نداره ؟پس حق الناس مهمه.پس چرا ما مسلمونای روزه دار دم افطار تو خیابون دیگه احدی رو نمی شناسیم و رعایت حق تقدم و فاصله طولی رو کشک آشی که برای افطار گرفته ایم حساب می کنیم و با فشار دادن دستمون روی بوق ،سنگینی این گناهمون رو زیادتر می کنیم .این تذکر مال خودمم هست شاید منم اینجوری باشم !این یه نمونشه .از این دست موارد زیاده تو زیاد کردن صدای ضبطمون حتی اگه مداحی و مناجات و دعای سحر باشه که هممون با یه تبصره که ماه رمضونه صافش می کنیم و نمی دونیم چون ماه رمضونه بدتره .یا اون برادری که با کمال کبک پنداری سیگارش رو از ماشین داده بیرون برای اینکه تو ماه رمضون دودش اذیتش نکنه و یا اون دوستمون که یواشکی داره کناره خیابون سحری رو ساعت 10 صبح میخوره .یا شمایی که برای خرید به مغازه ای میری و می بینی چندین نفر برای خرید ایستاده اند و آنها را مجسمه های تخت جمشید فرض کرده و میری پای دخل و سریع میخوای حساب کنی و بری! یا شمایی که موبایل حرف میزنی و انواع و اقسام الفاظ رکیکه و مشتقات قبیحه به کار میبری در ملا عام ! باید حساب اینجا رو کرد که باید برای تمام اینها روزی جواب پس بدیم .نه ؟خدایا ما رو به خاطر تمام گناهانی که متوجه نیستیم در این ایام ببخش.
این پایان قصه نیست ...
