تمام کلام : ای کاش میثم تمار شوم در حفاظت ز امیرم ، دارم بزنید .
این شروع قصه ی تازه ای است و ما تازه سرگردانیم در دیار بیدارها ... و بیداری بهانه ای برای نوشتن از دردها و آرمان ها
و می نویسم به عشق بیدارترین مرد دنیا . فتوکلت علی الله
یادم نرود باید بیدارترین باشم در معرکه تزویر، هشیارترین باشم در کشمکش دوران، مقدادعلی پیمان در قحطی میثم‌ها، تمارترین باشم هم پنجره مهرم، هم پنجره رحمت امروز ولی باید دیوارترین باشم یک سو علم مارق، یک سو کتل قاسط در فتنه پرچم‌ها، عمارترین باشم هفتادو دو ملت نه، هفتادو دو پیغمبر اسلام محمد را معیارترین باشم در ظهر عطش معذور، غفلت زده مجبور امروز که مختارم، مختارترین باشم گفت و نشنیدم من، رفت و نرسیدم من امروز که می‌خواند، انصارترین باشم
سلام بر محرم و سلام بر حسین ،چه بهانه ی زیبایی برای حالی که حالا دیگر باید دگرگون شود و نوای دلش روی موج یا حسین و سیمایش سیاه پوش به حرمت عشق حسین و قلبی آماده ی غبار روبی و سلام بر حسین بهانه ی خیلی از حرفها و سفره ای که ده شب پهن می شود و بانی روضه ها خود اوست و من گدای بینوای دستگاه حسین را وعده ی رزق و بازار کاسبی کوچه گردهای کوی هیئات داغ، پس بازکن دکان که وقت عاشقیست ...
اللهم الرزقنا .......
و ادامه ی شعر جان بخش بسم الله آسمون در ادامه مطلب ....
روزها و روزگار گشت و مناصب،سمت ها ،مسئولیت ها ،عناوین و القاب تشکیلاتی همه از دوش من و ماها برداشته شد اما تنها چیزی که برای ما ماند تجربه ها ،یاد انسان های بد یا شریف با رفتار خیر یا شریر . خلاصه همه چی رنگ فنا گرفت اما آنچه در ذهن ها ماند رفتار خوب و بد من و شما بود و رفاقت ها ،عناد ها ، تضاد و تناقض ها در کنار سازش و همزیستی تشکیلاتی .آخر قصه ما اینکه این همه بازی (خاله بازی ) کردیم تا یه چیز یاد بگیریم :
زندگی صحنه ی زیبای هنرمندی ماست ، هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود ،صحنه پیوسته به جاست .
خرم آن نغمه که مردم بسپارندش به یاد .
و صد البته یاد بگیریم کار مخلصانه برای خدا چقدر سخت چرا که همین القاب و عناوین تصنعی هم حتی نمی گذاشت ،خودت ،خودت باشی .
القصه چندی پیش اتفاقی افتاد که وقتی در ذهن مرور می کردم می دیدم ما چقدر درگیرجزئیات بی اهمیت و یا کم اهمیت کار گروهی بودیم. چندی پیش دوستی که بر سر روابط و اختلاف سلیقه تشکیلاتی و آتش افروزی یک آتش بیار معرکه چندی بود که روابط تیره و تاری داشتیم که حواشی و دغدغه های ذهنی برای طرفین ایجاد کرده بود که بر سر یک بهانه یعنی سینمای ارزشی در موعد و به برکت تشییع شهدای غواص به یک نقطه مشترک رسیدیم و آن فراموشی تمام عداوت ها برای حرکت در مسیر ارزشهای مشترک بود و اما ....
اما ای کاش زودتر از این حرف ها دیدمان به حقیقت باز می شد و زودتر از اینها پا بر روی خواهش های خودمان می گذاشتیم .
و هرچه می کشیم از من است .
باز بلند می گویم ای از همه تشکیلاتی تر توبمان !
و همچنین توجه بفرمایید به این نقد شایسته و قابل تامل سینمای ایران :
آلاله های وطن یکی یکی ،دسته دسته پر کشیدند و در مسیر منا تا رمی جمره از قربان تا غدیر پر کشیدند و تشنه جان دادند و نفسشان برید به یاد چه صحنه ای افتادید ؟ عده ای تماشا می کنند و مستانه قهقهه می زنند و حاجیان خدا را با لباس سفید به قربان گاه می برند .
قربانی را اشتباه گرفتند. نه، درست هدف گرفتند و در عید قربان ،قربانی کردند هزاران مسلمان را و گویا در سرزمین منا هم حرمله زیاده .
شاید این ها هم زمینه سازی قربانی محرم است چه تکرار تاریخی ای !
اما این بار هم اسماعیل به قربانگاه نرفت ،هزاران اسماعیل پرکشیدند و در سرزمین مقدس و در حریم خانه ی خدا و در مهمانی اش به سمت جایگاه ابدی شان رفتند تا رسوا کنند خائنین حرمین شریفین را و نعم الموت .چرا که بهترین جایگاه وفات همین جاست .از این خانه به آن خانه
و نشان دادند مظلومیت امت اسلام را که دجال ها خادم نما شده اند و حشرات موذی می کشند،می کشند برادرانمان را .
واما خائنان حرم یادتان باشد همانطور که آقا و مقتدایمان امام خامنه ای گفت، وای به آن روزی که اذن جهاد داده شود آنوقت سوراخ موش های صحراهای عربستان برایتان نایاب و گرانقیمت می شود .
و عکس العمل ما سخت و خشن خواهد بود .
محرم نزدیک است .
پس نوشت : و پیامی به اساتید حاضر بر بالای منابر سایبری و نرم افزارهای اجتماعی داخلی ،کسانی که به این بهانه در داخل ارزش،پیام وهدف حج را زیر سوال می برند یا نمی دانند که هیچ و اگر می دانند در جریان باشند که عاقبت خوبی برای تخریب کنندگان واجب الهی در پیش نخواهد بود کسانی که مقایسه می کنندو می گویند ما برای صف شیر و پنیر کشته می دهیم و حالا سعودی ها برای چند میلیون و پای پول را وسط می کشند و بهانه امور خیر وکمک به مستمندان را مطرح می کنند . یادمان باشد هدف سعودی ها ود شمنان اسلام و آخرین حربه شان نابود کردن همین حتی به قول شما ظاهر نماد وحدت مسلمانان است پس حواسمان باشد با گفته هایمان چکار می کنیم !
و یاد شعری می افتم :
آقا شیعه ها غریبن .بیا که وقت ظهوره
مردم اهل اشتباهن ، شیعه ها که چشم براهن
گو به لشکر یهودی بچه ها گناه ندارن
کنده خار وریشه گل قفس سرای بلبل
بیا و بیا تو دستت ذوالفقار بی تحمل ، اباصالح ، یابن زهرا
