رنجی که از این فوتبال می بریم !

تا کی میلیون ها بودجه ی فرهنگی به نهاد ها تخصیص داده شود تا کار تربیتی و فرهنگی کنند روی نوجوانانمان و با پخش یک مسابقه فوتبال که در حاشیه اش کلکسیونی از رکیک ترین فحش ها و حاشیه ها هست بر باد دهد ؟فضای ورزشگاه ها که بماند، تا هر تیمی به دلیل تماشاگر میلیونی داشتن بیاید و روزی به خاطر فوتبال چشمی را از سرباز بی گناهی بگیرد ، روزی بازیکنانش با بی شرمی کامل در مقابل دوربین های تلویزیونی کشور اسلامی شادی پس از گل مخصوص به خودشان را بکنند که بشود خبر اول یاهو و دیگر رسانه های غربی ، تا بتازند بر فرهنگ و تمدن و دین این کشور ، روزی آب را آلوده و مسموم بدانند و دلیل باخت و این بار انسانی را نه بلکه کل جامعه داوری را قربانی کنند به بهانه رفع فساد ؟ این کشور هم آبرویش را با قطره قطره خون شهدا و ایثار مردان و زنانش کسب کرده و نه فقط مثل امثال ایشان که ذره ذره کسب کرده اند !

تختی هم آبرویش را ذره ذره جمع کرده بود و جانش را هم داد و جهان پهلوان شد و اعتبار ورزش ایران به غیرت مردان کشتی گیر و دیگر رشته های ورزش ای است که محمد بنای بهترین مربی جهان را به خاطر تضییع حقش از دست دادیم . مرد ،رضازاده بود که علم ابالفضل را بالا برد و عزت آورد برای ایران در جهان با کمترین چشم داشت ،قهرمان و اسطوره علیرضا دبیر است که نمونه و  بود در ورزش و تحصیل و آیا این است ادبیاتی که دین وعرف ما توصیه کرده .روزی روایتی شنیدم از بزرگواری که زمانی به حضرت امیر گفتند که در جایی دو نفر در حال عمل قبیحی هستند حضرت خودشان مراجعه کردند تا صحت را دریابند و نزدیک آن مکان و یا الله ای گفتند و بعد از داخل شدن گفتند من چیزی ندیدم و چیزی اتفاق نیفتاده و پس از شنیدن این واقعه برایم این سوال پیش امد که ایشان چرا با اینکه که مطلع بودند که اتفاقی در این مکان افتاده بیان نکردند و مدتی بعد دریافتم دلیل آن را که نریختن قبح این گناه و اشاعه فحشا در جامعه بوده و الان سوال اینجاست .رسانه ملی جای باز بیان کردن اتهامات یک داور است ؟ بر فرض مثال که این فرد خطا کرده باشد که  در دادگاه برای پرونده های 3000 میلیاردی هم تا پس از اثبات، اسم متهم مشخص نمی شود و اینگونه آبروریزی نمی کنند و اگر اثبات هم نشود و یا کذب بوده باشد شما می توانید تهدید ها و ضربات و شائبه های تحمیل شده به یک فرد را جمع کنید ؟ واین در حالی بود که آقای گل جهان بی رحمانه و با وصله پینه کردن ادله ی نامربوط(تلفن زدن یکی از دوستان داور  ،دوست بودن با یک مربی ،ندیدن کف گرگی)   فساد  یک فرد را قطعی و  حتی گذشته ی او از کودکی تاکنون را زیر سوال می برد که حداقل ما را بسیار متعجب کرده بود و  اکنون چند سوال ،جایگاه آبروریزی و تفهیم اتهام در تلویزیون و توسط  یک مجری حاشیه پرداز است ؟ و براساس کدام اصول دینی و قانونی است ؟ هزینه های میلیاردی که از بیت المال در فوتبال می شود در حالی که میلیونها جوان بیکار و بی خانمان داریم رواست ؟و آیا ما هزینه های مادی و معنوی که برای که برای فوتبال شبه حرفه ای مان می کنیم تناسبی با دیگر رشته های ورزشی دارد ؟ هزینه های اختصاصی تیم کشتی قهرمان جهان چقدر است ؟ و جوایز قهرمانان المپیک وزنه برداری ، کشتی فرنگی و آزاد و ... را کی پرداخت کردیم تا ورزشکاران مجبور به ترک اردوی و قهر از تیم ملی نشوند ؟ و شاید روزی فردی به داد فرهنگ ورزشی ما برسد .

این پایان قصه نیست ...